Pasożyty przewodu pokarmowego stanowią poważne zagrożenie, szczególnie dla zwierząt młodych, w podeszłym wieku oraz z osłabionym układem immunologicznym. Zwyczaje zwierząt zwiększają ryzyko zarażenia ich samych, a także ich opiekunów. Aby bezpiecznie i skutecznie zabezpieczyć swojego pupila przed pasożytami wewnętrznymi należy postępować zgodnie z wytycznymi lekarza weterynarii.
Najczęściej spotykane pasożyty
Rezerwuarem pasożytów zazwyczaj są zwierzęta dzikie oraz bezpańskie psy i koty. Źródłem zarażenia są trawniki, parki, ogródki – szczególnie te niesprzątane. W Polsce najczęściej spotykamy się z parazytozami wywołanymi przez nicienie. Do tej grupy zaliczamy między innymi glisty (Toxocara canis, Toxocara cati, Toxocara leonina), tęgoryjce (Uncinaria stenocephala) i włosogłówki (Trichuris vulpis). Drugą grupę pasożytów wewnętrznych stanowią tasiemce.
Najczęściej spotyka się infestację tasiemcem psim (Dipylidium caninum), który stanowi zagrożenie również dla kotów i człowieka. Może być przenoszony przez pchły i wszoły, dlatego przy planowaniu odrobaczania należy również rozważyć profilaktykę przeciw pasożytom zewnętrznym. Pozostała grupa pasożytów wewnętrznych to pierwotniaki. Wyjątkowo często spotykane są w miejscach o dużym zagęszczeniu zwierząt. Stanowią duże wyzwanie diagnostyczne ze względu na niski stopień wykrywalności przy zastosowaniu standardowych metod badań kału. W Polsce najczęściej występują pierwotniaki z rodzaju Izospora oraz Giardia.
Jak zapobiegać i leczyć?
Profilaktyka przeciwpasożytnicza powinna być prowadzona bezwzględnie u zwierząt młodych, w podeszłym wieku oraz z osłabionym układem odpornościowym, a także przed szczepieniami ochronnymi. Szczegółowe zalecenia umieszczone są poniżej. W celu zbadania zwierzęcia w kierunku pasożytów wewnętrznych należy skonsultować się z lekarzem weterynarii. Zazwyczaj wykonuje się badanie kału, które określi z dużą dokładnością określi czy zwierzę jest zainfestowane i jakim rodzajem pasożyta. Jest to kluczowe pod względem doboru odpowiedniej, nacelowanej terapii. Dzięki temu odrobaczanie będzie mogło się odbyć w możliwie najszybszy i najbezpieczniejszy sposób.
ZALECENIA PROFILAKTYCZNE
Do 1 roku życia:
- 4-12 tydzień – trzykrotne odrobaczenie z uwzględnieniem okresu tygodnia przed planowanymi w tym czasie szczepieniami ochronnymi
- 3-6 miesiąc – odrobaczanie raz na miesiąc
- 6-12 miesiąc – odrobaczanie raz na kwartał
Po ukończeniu 1 roku życia:
- profilaktyczne odrobaczanie – raz na pół roku – rok (w zależności od stopnia narażenia zwierzęcia na pasożyty – kontakt z innymi zwierzętami, ich odchodami, środowiskiem zewnętrznym) lub
- profilaktyczne badanie kału raz na pół roku.
